Palazzo Ducale: Το Palazzo Ducale (Παλάτι των Δόγηδων) χτίστηκε στα μέσα του 14ου αι., στα πρότυπα της γοτθικής αρχιτεκτονικής, και είναι ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα που είναι αδύνατο να προσπεράσουν οι τουρίστες. Υπηρέτησε ως κατοικία του Δόγη (εκ του λατινικού «dux», σήμαινε τον εκλεγμένο αρχηγό του κράτους), ενώ το 1923 μετατράπηκε σε μουσείο. Οι αίθουσες είναι βέβαιο πως θα σας συναρπάσουν, ενώ η μεγαλύτερη είναι αυτή του Μεγάλου Συμβουλίου ή Sala del Maggior Consiglio, που εντυπωσιάζει µε τις τοιχογραφίες και οροφογραφίες περίτεχνης τεχνοτροπίας. Τον ανατολικό τοίχο της αίθουσας καλύπτει το τεράστιο συντηρημένο έργο του Τιντορέτο «Παράδεισος», το οποίο αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους πίνακες ζωγραφικής στον κόσμο.
Παλάτι και Μουσείο Ca' Rezzonico: Σημαντικοί καλλιτέχνες (Tiepolo, Tintoretto και Longhi) έχουν βάλει την υπογραφή τους στη διακόσμηση των υπέροχων αιθουσών αυτού ενετικού παλατιού, κοντά στο Campo San Barnaba, που λειτουργεί σήμερα ως το Μουσείο 18ου αι. της Βενετίας. Σήμερα, στο εσωτερικό του η πλούσια αναγεννησιακή συλλογή έχει διανθιστεί σε τέτοιο βαθμό (µε προσθήκες πινάκων και έργων από όλα τα μουσεία), ώστε αποτελεί πραγματικά το «σπίτι» της αναγεννησιακής Τέχνης. Σημειώστε πως αν περπατήσετε προς το Ca’ Rezzonico από το Campo San Barnaba, θα βρείτε ένα μικρό ήσυχο κήπο μακριά από τα θορυβώδη τουριστικά μέρη.
Ο Πύργος του Ρολογιού: Βρίσκεται στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου και χτίστηκε από τους αδελφούς Ranieri στα τέλη του 15ου αι. Αρχικά είχε σχεδιαστεί για να δείχνει στους ναυτικούς τις παλίρροιες και τους μήνες που ήταν ευνοϊκοί για να σαλπάρουν, ενώ δείχνει την ώρα σε ρωμαϊκά ψηφία, τις φάσεις του φεγγαριού και τα ζώδια (από σµάλτο και χρυσό). Σύμφωνα µε το θρύλο, όταν ολοκληρώθηκε το ρολόι, τύφλωσαν τους εφευρέτες του πολύπλοκου μηχανισμού, για να µην υπάρξει αντίγραφο. Στην κορυφή του ρολογιού οι μπρούντζινες μορφές, γνωστές ως Μόρι (Μαυριτανοί), χτυπούν την καμπάνα κάθε ώρα που περνά.
Ca’ d’ Oro: Γνωστό και ως το «Χρυσό Σπίτι», πρόκειται για ένα αντιπροσωπευτικό πρότυπο γοτθικής αρχιτεκτονικής, στο Μεγάλο Κανάλι, που σήμερα στεγάζει γλυπτά της Αναγέννησης καθώς και πίνακες του Tiziano και του Guardi. Περίοπτη θέση έχει ο πίνακας «San Sebastiano» του Andrea Mantegna. Η θέα στο Μεγάλο Κανάλι από τα µπαλκόνια του θα σας κάνει να βγάλετε αυθόρµητα τη φωτογραφική σας µηχανή αµέτρητες φορές!
Santa Maria della Salute: Η υπέροχη οκταγωνική βασιλική της Santa Maria della Salute, δίπλα στη γέφυρα Accademia, είναι γνωστή ως «Salute» και χτίστηκε μετά την πανούκλα του 1630. Έργα των Tiziano και Tintoretto κοσμούν το εσωτερικό ενός από τα πλέον αναγνωρίσιμα μνημεία της πόλης, ενώ δεν είναι λίγες οι καλλιτεχνικές αναφορές που σχετίζονται µε τη μαύρη πανώλη. Αξιοσημείωτο είναι πως η μπαρόκ τράπεζα φιλοξενεί μία βυζαντινή εικόνα της Παναγίας της «Μεσοπαντίτισσας». Santa Maria dei Miracoli: Βρίσκεται σε απόσταση 5΄ από τη Γέφυρα του Ριάλτο, στην περιφέρεια του Cannaregio. Γνωστή και ως «µαρµάρινη εκκλησία» αποτελεί τέλειο δείγµα πρώιµης βενετικής αναγεννησιακής Τέχνης και χτίστηκε µεταξύ του 1481-1489 για να στεγαστεί η θαυµατουργή εικόνα της Παναγίας.
Canal Grande: Το «Μεγάλο Κανάλι», γνωστό και ως «canalazzo», αποτελεί τον κύριο υδάτινο άξονα μετακίνησης στην Βενετία. Με μήκος 3,8 χλµ., πλάτος από 30-90 µ., βάθος περίπου 5 µ. και σιγµοειδή διαδρομής, ξεκινάει από τη λεκάνη του Αγίου Μάρκου και καταλήγει σε μια λίμνη κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αγίας Λουκίας. Κατά τη διαδρομή του, στις όχθες του περιβάλλεται από συνολικά περίπου 170 κτήρια που ανήκαν κυρίως σε πλούσιες οικογένειες της Βενετίας (όπως το Ca’ d’ Oro και το palazzo Ca’ da Mosto του 13ου αι.). Η κίνηση στο κανάλι συντελείται µε ιδιωτικές βάρκες, από τα vaporetti (τα θαλάσσια λεωφορεία, µε γύρω στις 20 στάσεις), θαλάσσια ταξί και τις διάσημες γόνδολες.
Basilica di San Marco: Ο αρχικός ναός είχε σκοπό να στεγάσει τα λείψανα του Αγίου Μάρκου του Ευαγγελιστή. Μετά από µία πυρκαγιά και δύο ανεγέρσεις, η ομώνυμη βασιλική έγινε σύμβολο της δύναμης και του πλούτου της πόλης και υπηρετούσε ως το προσωπικό παρεκκλήσι του Δόγη μέχρι το 1807, όταν και έγινε ο καθεδρικός. Τα τέσσερα άλογα και τα μωσαϊκά της είναι περίφημα σε όλο τον κόσμο, ενώ στην αρχιτεκτονική της συνέβαλαν αμφίδρομα τόσο ανατολικά όσο και δυτικά χαρακτηριστικά. Στον περίβολό της, η πλατεία του Αγίου Μάρκου αποτέλεσε το κέντρο πολλών, σημαντικών θρησκευτικών και πολιτικών γεγονότων, ενώ στην «εµβέλειά» της ανήκουν τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, όπως το Παλάτι των Δόγηδων, το Κωδωνοστάσιο (διαθέτει ανελκυστήρα χωρητικότητας 14 ατόμων που μεταφέρει στην κορυφή, και 5 καμπάνες που χρησίμευαν για διαφορετικό λόγο), τον Πύργο του Ρολογιού, το Αρχαιολογικό Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη Σανσοβινιάνα κ.ά. Η πλατεία του Αγίου Μάρκου πλήττεται σοβαρά κάθε χρόνο από την Άκουα Άλτα (παλίρροια).
Γέφυρα των Στεναγμών: Ο απόλυτος χρηστικός οδηγός για ένα αξέχαστο ταξίδι. Η µμόνη κλειστή της Βενετίας, η διάσημη «Γέφυρα των Στεναγμών», σχεδιάστηκε από τον Αntonio Kontino και χτίστηκε στις αρχές του 17ου. Ενώνει την παλιά φυλακή και τα δωμάτια των ανακρίσεων του παλατιού του Δόγη µε τη νέα φυλακή που βρισκόταν ακριβώς απέναντι. Τα πολλά γλυπτά της διακόσμησης παριστάνουν ως επί το πλείστον λυπημένα ή θυμωμένα πρόσωπα. Το όνομά της εικάζεται ότι της αποδόθηκε διότι από εκεί περνούσαν οι κατάδικοι για να πάνε προς τις φυλακές και εκεί μπορούσαν να πάρουν την τελευταία ανάσα καθαρού αέρα!
Ponte di Rialto: Ενώνει τις περιοχές του Σαν Πόλο και Σαν Μάρκο και πολλοί διάσημοι καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες της εποχής (συμπεριλαμβανομένου του Μιχαήλ Άγγελου) ήταν υποψήφιοι για το σχεδιασμό της. Θεωρείται κορυφαίο αξιοθέατο και η πιο ωραία και πιο διάσημη από τις 4 του Μεγάλου Καναλιού.

Βόρειο Αιγαίο